มุมมองของเวลา

เชื่อแน่ว่า ทุกคนคงพยายามใช้ให้หมดทุกบาททุกสตางค์ หรือพยายามใช้ให้มากที่สุด บางคนอาจใช้จ่ายไปเพื่อความบันเทิง เรื่องไร้สาระ บางคนใช้จ่ายเพื่อตัวเอง ซื้อสิ่งที่อยากได้ บางคนใช้จ่ายเพื่อคนที่รัก บางคนเอาไปทำบุญ บริจาค บางคนเอาไปซื้อของมีค่า บางคนก็ใช้จ่ายอย่างมีแผนการ บางคนใช้จ่ายโดยไม่คิดอะไร แต่จะมีบ้างไหม ที่จะมีใครไม่ใช้อะไรเลย

คุณอาจจะอยากถามว่า ใครจะบ้าเอาเงินมาแจกให้เราใช้วันละ 8-9 หมื่น ในชีวิตจริงคงไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ความจริง เราทุกคนได้รับคนละ 86,400 ทุกวัน แต่ไม่ใช่ 86,400 บาท แต่เป็น 86,400 วินาที เป็นความยุติธรรมสิ่งเดียวในโลก ที่ไม่ว่าพระราชาหรือกระยาจก มีเท่าๆกันทุกคน ไม่มีใครมีมากกว่าใคร ทุกคนได้รับอย่างเท่าเทียมกัน

คำถามที่อยากจะถามก็คือ ถ้าจำนวน 86,400 นี้เป็นเงิน ทุกคนก็อยากใช้ให้หมด แต่ทำไมพอจำนวน 86,400 นี้เป็นเวลา คนเราจึงปล่อยทิ้งๆขว้างๆ ทั้งๆที่เราก็ไม่สามารถเก็บเอาไปใช้ในวันต่อไปได้ เราเห็นคุณค่าของเวลากันแค่ไหน บางคนปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างไร้ค่า บางคนใช้เวลาอย่างไร้สาระ บางคนใช้เวลาเพื่อตัวเอง บางคนใช้เวลาเพื่อคนที่รัก บางคนใช้เวลาเพื่อคนอื่นๆ บางคนใช้เวลาเพื่อสะสมเงินทอง ทรัพย์สมบัติ บางคนกลับฆ่าเวลาให้หมดไป โดยไม่ได้ทำอะไรเลย

เราใช้ 86,400 วินาทีของทุกวันที่เราได้รับ อย่างคุ้มค่าแค่ไหน คนที่มีเงินเหลือเพียง100-200 บาท ก็ใช้เงินที่เหลืออย่างกระเบียดกระเสียน พยายามใช้เงินให้คุ้มค่าที่สุด คนที่มีเวลาเหลือเพียง 100-200 วินาที ก็พยายามใช้ทุกวินาทีอย่างมีค่าที่สุด แต่ตอนที่เรามีนับหมื่นนับแสนวินาที เรากลับละเลยคุณค่าของแต่ละวินาทีที่ผ่านไป

เวลาที่ทุกข์ยาก เวลาที่รอคอย เรารู้สึกว่า แต่ละวินาทีช่างผ่านไปอย่างยากเย็น แต่เวลาที่เรามีความสุข เวลาที่เราเพลิดเพลิน เวลาจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความจริงแล้วเวลา 1 วินาทีของเรา หรือของใครในโลก ล้วนเท่ากัน เพียงแต่ต่างกันในความรู้สึกเท่านั้น เราอยากให้มันผ่านไปเร็วๆ เวลาก็เดินไม่ทันใจเรา เวลาที่เราอยากให้ผ่านไปช้าๆ เวลาก็ไม่ได้ลดความเร็วลงไป เวลายังคงเดินอย่างสม่ำเสมอเท่าเดิมตลอด เป็นที่ใจเราเองที่อยากเร่งหรือชลอเวลา

เวลาที่คนเราทำอะไรไม่ทัน มักจะอ้างว่า ไม่มีเวลา ความจริงทุกคนมีเวลา เป็นเวลาที่เท่ากันทุกคน เพียงแต่เราได้ใช้เวลาไปกับอะไรเท่านั้น บางคนมีภาระมากมายจนทำไม่ทัน แต่บางคนปล่อยทิ้งเวลาไปอย่างน่าเสียดาย จนเวลาที่เหลือไม่พอที่จะทำ คนเราส่วนใหญ่เป็นแบบไหน

คนที่ถูกกำหนดวันตายด้วยโรคร้าย คนที่รู้ว่าเหลือเวลาอีกไม่มากนัก รู้คุณค่าของเวลาเป็นอย่างดี เวลา 86,400 วินาทีต่อวัน เขาอยากใช้แทบทุกวินาทีให้คุ้มค่า และนึกเสียดาย เวลาที่ผ่านไปอย่างไร้ค่า แต่คนส่วนใหญ่ แม้รู้ดีว่า เราไม่สามารถเก็บเวลาไปใช้ในวันต่อไปได้ หากเราไม่ใช้มัน ก็จะถูกเรียกกลับไป แต่จะมีสักกี่คนที่รู้คุณค่าของเวลา ใช้เวลาทุกวินาทีอย่างคุ้มค่า

แล้วคุณจะใช้ 86,400 วินาทีของพรุ่งนี้อย่างไร?

Jiraphat
23 ก.ค. 2544